غصه ی آتنا و آتناها رو هنوز یادموننرفته بود که برای سلامتی بنیتا دعا کردیم.برای آرومبودن دل ِ مادرش دعا کردیم.غصه خوردیم.ولی خب مایی که منتظر سلامتیش بودیم شوکه شدیم.اینکه آدم های بی وجدان زیادن یه تاسف بزرگه.برام سواله که چطور انقدر دلتون از سنگ بوده که صدای گریه بچه ی هشت ماهه قلبتون رونرمنکرده؟حقا که از شمر و حرمله کمتر نیستید.شرمنده ایم بنیتا جان.تو دعا کن.برای مادرت ، برای دلش ،صبر بخواه.سلام ما رو به شش ماهه ی حسین(ع) برسون:)